بررسی ساختار جمعیت و شناسایی نواحی تحت انتخاب در ژنگان اسب‌های کرد و عرب ایرانی

اسب عرب از قدیمی­ترین نژادهای اسب جهان است. این نژاد عملکرد بسیار خوبی در مسابقات استقامتی و به‌طورکلی عملکرد ورزشی داشته و در تشکیل برخی نژادهای مهم جهان نقش داشته است. در مقابل، اسب کرد که بیشتر در زمین‌های ناهموار و مناطق کوهستانی زندگی می­کند، مناسب سواری در مناطق کوهستانی و مسابقات چوگان است. برای بررسی ساختار جمعیت و شناسایی قطعه‌های کروموزمی تحت انتخاب در این دو جمعیت، از 38 اسب عرب و 58 اسب کرد نمونۀ خون و مو گرفته شد. نمونه­ها پس از استخراج DNA، توسط 670K Axiom Equine Genotyping Array تعیین نژادگان (ژنوتیپ) شدند. تحلیل مؤلفه­های اصلی (PCA) روی داده‌های به‌دست‌آمده از تعیین نژادگان انجام شد؛ سپس آمارۀ Fst برای هر SNP محاسبه و برای جلوگیری از اثر تنوع تصادفی ذاتی Fst محاسبه‌شده برای تک SNP، آن­ها در طول هر کروموزوم همگن شدند. نتایج به‌دست‌آمده از تحلیل مؤلفه­های اصلی این دو جمعیت نشان داد اسب­های عرب ایرانی نسبت به اسب­های کرد تنوع ژنتیکی بالاتری دارند. در این تحقیق، نشانه­های انتخاب در شش جایگاه ژنگانی (ژنومی) شناسایی شد که بالاترین میزان آمارۀ Fst در کروموزم شماره 8 مشاهده شد. حاشیه­نویسی جایگاه­های تحت انتخاب منجر به شناسایی ژن­هایی همانند ژن­های CaMKK2، ATP2A2 و MLXIP شد، که به‌احتمال با عملکرد در مسابقات استقامتی و­ به‌طورکلی عملکرد ورزشی در اسب­ها مرتبط هستند و برای بررسی‌های بیشتر پیشنهاد می­شوند.